Onlangs verscheen onderstaande documentaire op de Moldavische televisie, waarin de eenzaamheid a.g.v. de Corona-pandemie wordt getoond van de ouderen die niet meer in ons dagcentrum Sunrise kunnen komen.

De Moldavische website geeft de volgende beschrijving (Vertaald met Google Translate):

De pandemiecrisis is niet voorbijgegaan aan de ouderen die profiteren van een dagcentrum in Straseni. Als tot voor kort het leven pulseerde in de gangen van de kamer, is de kamer vandaag meer verlaten. Omdat ouderen tot de risicogroep van besmetting met het coronavirus behoren, besloot het lokale openbaar bestuur de activiteiten binnen het centrum stop te zetten. Ondanks deze uitdaging vergeten de medewerkers van het dagcentrum de ouderen niet, dus elke dag krijgen meer dan 100 ouderen thuis een warme lunch, het eten en de hygiëne die ze zo hard nodig hebben.

Sinds 2003 staat de Neoumanistische Vereniging dichter bij de ouderen in Straseni. In het dagcentrum streelden de oudsten hun ziel met verschillende activiteiten, van de danscirkel tot de Engelse. Hier aten ze regelmatig, namen ze een douche en hadden ze zelfs baat bij massageprocedures. Maar de pandemie heeft vandaag de kamers verlaten

De ouderlingen kijken ernaar uit om terug te keren naar de routine van een andere tijd, toen ze allemaal bij elkaar kwamen en hun eenzaamheid verlichtten. Omdat het centrum hen al meer dan 6 maanden niet heeft opgevangen, hebben we contact opgenomen met een aantal begunstigden om hun verhaal te achterhalen en te zien hoe ze hun tijd alleen doorbrengen.

“Elke dag, elke maand, worden de begunstigden ’s ochtends niet getoond voor thee, de liedjes zijn niet te horen in dat huis, noch de muziek. Mijn leven is de hele tijd erg lelijk geweest, als ik 61 jaar geleden ben sinds het overlijden van mijn man. We blijven thuis en de beste vriend is de tv, ik zeg je de waarheid, als je me gelooft, draaien we om, we draaien om, dat ik daar in een “cuhne” woon.

Op 86-jarige leeftijd vond tante Liza, zoals ze in het dorp wordt genoemd, haar enige troost in het dagcentrum van het dorp. Ze bekende ons dat haar leven een echt drama was en dat ze alleen hier iemand had om een ​​goed woordje mee te wisselen.

BUTUC ELIZAVETA: “Mijn leven was erg lelijk, ja, ik woonde slechts 6 jaar bij de man en hij stierf, ik bleef achter met 2 kinderen. Ik ging om 2 uur naar bed, om 4 uur stond ik op om hun eten te koken en een vrouw uit de sloppenwijk bracht ze al naar de kleuterschool en ik ging aan het werk. Wel, welke jeugd heb ik gehad, welke vreugde heb ik in mijn leven gehad ”?

Maar daar hield haar pijn niet op. Jaren later stierf een van de zonen van de vrouw op 48-jarige leeftijd aan kanker.

BUTUC ELIZAVETA, BEGUNSTIGDE 762_0202_01: “Ik had nog steeds veel verdriet en ik huilde, en ik huilde, mijn hele leven alleen in tranen, God heeft al mijn tranen verzameld, mijn hoofd liep zo, hier was het zo …”

Maar mevrouw Elizabeth vond de kracht om verder te gaan. Aangekomen in het dagcentrum bekende ze ons dat dit de plek is waar de tijd lijkt te stoppen en zich laat meeslepen door de emoties die ze met haar medemensen beleeft. Nu het echter is gesloten, heeft de oude vrouw een heimwee naar de routine van het verleden, waardoor ze zorgen en verdriet vergat.

BUTUC ELIZAVETA, BEGUNSTIGDE: “Het is alweer 3 jaar geleden dat ik hier met de stapel ben geweest, maar nu hebben we allemaal veel geleerd, al thuis zoals ik je vertelde, als ik thuis ben … als ik niet uitga. . voordat ik wegging zei ik, ik lachte en ik neem nog steeds met .. ja als ik thuis ben ben ik dom, dom, dom, ik heb helemaal niemand om mee te praten “.

Santa Andrei is ook een van de begunstigden van het dagcentrum. Als hij aanvankelijk weigerde op de drempel te stappen van de instelling die de ouderen opvangt, mist hij nu de activiteiten in het centrum.

PEREU ANDREI, BEGUNSTIGDE: “En hier dansen we en in verband hiermee riepen ze mij alleen. En ik neem deel aan het koor, de dansen. – Dansen, ja? – Ja, dansen. – Herinner je je je jeugd? – Nou, anders onmogelijk. Anders blijven we thuis en is de beste vriend de tv ”.

En mevrouw Tamila is de begunstigde van het dagcentrum. Geboren tijdens de Tweede Wereldoorlog, was het leven van deze vrouw ook niet gemakkelijk.

“Ik heb twee zonen, ik heb mijn man begraven, en natuurlijk alleen. De kinderen hebben hun zin, de oudste zoon is ziek. Ik heb een klein huishouden, ik heb een geit, ik heb er een, twee, een haan en een kip, zo gaat het ”.

Het dagcentrum is zijn tweede thuis geworden, omdat hij hier al tien jaar zijn ouderdom en eenzaamheid verlicht. In naam van het verlangen dat haar kwelt, schreef mevrouw Tamila ook een gedicht opgedragen aan het personeel van het centrum.

“We doen niet de bezigheden waar we van houden, de tafels voor ons staan ​​al lang niet klaar, maar de warme lunches en het schone linnen bezorgen we regelmatig aan huis.”

De vrouw vertelde dat ze verlangt naar de faciliteiten die het centrum biedt, omdat ze thuis niet de strikt noodzakelijke voorwaarden heeft, zoals de meeste ouderen.

TRETIAC TAMILA: “Hier was ik gewoon onder de indruk, ze hebben een douche, ze hebben een wasgoed voor ons linnengoed”.

Een goede zaak is dat het team van de Neoumanistenvereniging de plaatselijke ouderen niet is vergeten, zodat ze regelmatig hun warme lunch thuis bezorgen en hun kleren ophalen om ze te wassen.

“Tante Catea, goedemorgen! – Hallo! – Ik heb lunch meegenomen! – Hartelijk dank! – Alsjeblieft! Eet smakelijk. – Heel erg bedankt! – Tot ziens, veel Catea! – Vooruit, tot ziens meiden. Dank je”!

NATALIA SEVERIN, SUPERIEURE SOCIALE ASSISTENT: “De begunstigden van het Răsărit-dagcentrum komen niet naar het centrum, maar het neoumanistische team bezorgt hun dagelijkse lunch thuis, thuis”.

Bovendien zorgt het personeel van de instelling ervoor dat de kleding van ouderen altijd schoon en netjes is.

NATALIA SEVERIN, SUPERIEURE SOCIALE ASSISTENT: “Momenteel verlenen we geen diensten binnen het centrum, maar de begunstigden hebben de mogelijkheid om hun kleren in het centrum te wassen. ‘S Morgens halen we de tassen met linnen op, en’ s middags leveren we ze weer thuis ”.

Op dit moment profiteren 110 ouderen van een thuisbezorgd lunch. De Neoumanist Association en het East Day Centre worden gefinancierd door programma’s die worden aangeboden door Oostenrijk en Nederland.